Waarom heb ik het boek geschreven?
Vanaf het moment dat Joeri zijn been brak, heb ik bijna elke dag een e-mail geschreven om familie en vrienden op de hoogte te houden. De lijst van mensen die de e-mail ontvingen, werd steeds groter. Dit voorkwam dat er “indianenverhalen” rond zouden gaan. De dagelijkse stukjes werden gretig gelezen en ik kreeg regelmatig te horen dat ik zo leuk schreef. `Je moet er een boek van maken,’ werd vaak gezegd.
Op de dialyseafdeling heb ik patiënten ontmoet en gesproken, waarvoor ik heel veel respect heb gekregen. De meesten bleven optimistisch en hoop houden dat er ooit een nier voor hen beschikbaar zou zijn. Ik bedacht me beschaamd dat ik niet als donor geregistreerd stond en besloot om me meteen aan te melden als donor in het donorregister. Dat heb ik dan ook gedaan. Er zijn volgens mij heel veel mensen zoals ik, die eigenlijk wel donor willen zijn, maar het niet hebben vastgelegd. Het is hypocriet dat ik het pas heb gedaan nadat ik van dichtbij heb meegemaakt wat het voor mensen betekent om te moeten wachten op een orgaan, dat geef ik direct toe. Mijn ogen zijn geopend, ik weet nu als geen ander hoe het is als een dierbare een orgaan nodig heeft.
Op een dag heb ik besloten dat het boek er moest komen en dat ik daarmee mensen wil aanmoedigen om zich ook, het liefst als donor, te laten registeren. Ik vind dat je mensen in hun waarde moet laten en als iemand zijn of haar organen niet wil afstaan is dat natuurlijk zijn of haar goed recht.
Tijdens het examenjaar op de havo moest Joeri een profielwerkstuk maken. Hij had als onderwerp “donorregistratie” gekozen. Om hem te ondersteunen, heb ik veel research voor hem gedaan en zo kwam ik erachter dat ons registratiesysteem prima is, maar dat het naar mijn mening beter zou zijn als iedereen verplicht zou worden om zich te laten registreren. Nu wordt er veel geld uitgegeven om mensen op te leiden. Zij moeten moeilijke gesprekken aangaan met nabestaanden van eventuele donoren, terwijl het in mijn ogen zo simpel is: Verplicht mensen, als ze een nieuw paspoort, ID of rijbewijs aanvragen, hen te registreren. Het is dan duidelijk wat de keus van iemand is, als degene plotseling overlijdt. We leven in een westerse wereld en hebben heel veel verplichtingen. Het maakt mij niet uit wat iemand kiest, zoals ik al eerder aangaf, daar moet iedereen vrij in zijn, maar zet het vast, zodat het duidelijk is.
Het zou mooi zijn als zoveel mogelijk mensen zich, door het lezen van mijn boek, zouden laten registreren. Maar eigenlijk is het mijn doel om de mensen van de regering te bereiken om hen ervan te overtuigen om het registreren te verplichten.
https://endanstaatonzewereldstil.jaofnee.nl
