Wie ben ik?

Mijn naam is Marion Hamerling-Mourik. Ik ben getrouwd met Arno Hamerling en samen hebben we twee zoons, Joeri en Nino.  

In mijn pubertijd had ik altijd zo’n rood formuliertje bij me; het donorcodicil. Ik had er goed over nagedacht, ik wilde donor zijn als ik dood zou gaan.

Sinds 1998 bestaat het Donorregister. Daar kan iedereen die dat wil, zijn keuze voor wel donor, of juist geen donor worden, laten registreren. Alle Nederlanders van 18 jaar en ouder ontvingen in 1997 een brief waarin zij konden aangeven of zij wel of geen donor wilden worden. Ik ook. Inmiddels was mijn rode donorcodicil versleten en weggegooid. Ik was in 1997 net bevallen van mijn tweede zoon en helemaal niet bezig met het donorschap en zeker niet met de dood. Er was ook iets veranderd sinds mijn pubertijd; het moederschap maakte me kwetsbaar en emotioneel. Ik dacht na over het donorschap en had mijn bedenkingen. Ik stelde het uit om me te laten registreren. Natuurlijk vond ik, dat als je geen donor zou willen zijn, je ook geen organen zou mogen ontvangen. Ik had nooit verwacht dat het mijzelf of een dierbare ooit zou kunnen treffen. Mijn leven liep op rolletjes. Totdat, een paar jaar geleden, mijn wereld stil stond en ik bruut wakker werd geschud…

  https://endanstaatonzewereldstil.jaofnee.nl